ویژگی های عملکردی مواد اکریلیک

خاصیت مکانیکی
پلی متیل متاکریلات دارای خواص مکانیکی جامع خوب است، در خط مقدم پلاستیک های عمومی، کششی، خمش، مقاومت فشاری بالاتر از پلی اولفین است، همچنین بالاتر از پلی استایرن، پلی وینیل کلراید و غیره است، چقرمگی ضربه ضعیف است، اما همچنین کمی بهتر از پلی استایرن است. بدنه ریخته گری پلیمریزه ورق پلی متیل متاکریلات (مانند ورق پلکسی گلاس هواپیمایی) کششی، خمش، فشرده سازی و سایر خواص مکانیکی بالاتر است، می تواند به سطح پلی آمید، پلی کربنات و سایر پلاستیک های مهندسی برسد.

به طور کلی، استحکام کششی پلی (متیل متاکریلات) می تواند به سطح 50-77MPa برسد، و مقاومت خمشی می تواند به 90-130MPa برسد، حد بالای این داده های عملکرد به مقداری رسیده یا حتی از آن فراتر رفته است. پلاستیک های مهندسی کشیدگی آن در هنگام شکست فقط 2 درصد -3 درصد است، بنابراین خواص مکانیکی آن اساساً متعلق به پلاستیک های سخت و شکننده است و دارای حساسیت بریدگی است، به راحتی تحت فشار ترک می خورد، اما شکستگی آن به اندازه پلی استایرن تیز و ناهموار نیست. و شیشه غیر آلی معمولی. 40 درجه دمای انتقال مرتبه دوم، معادل دمایی است که در آن گروه های متیل جانبی شروع به حرکت می کنند. فراتر از 40 درجه، چقرمگی و شکل پذیری مواد بهبود یافته است. سختی سطح پلی متیل متاکریلات کم است، به راحتی کبود می شود.

استحکام پلی (متیل متاکریلات) با زمان اعمال تنش مرتبط بود و با افزایش زمان اعمال تنش استحکام کاهش یافت. خواص مکانیکی و حساسیت بریدگی پلی متیل متاکریلات (پلکسی گلاس جهت دار) به وضوح پس از جهت گیری کششی بهبود یافته است.

مقاومت حرارتی پلی متیل متاکریلات زیاد نیست، اگرچه دمای انتقال شیشه ای آن به 104 درجه می رسد، اما دمای استفاده مداوم بالاتر بین 65 درجه و 95 درجه با شرایط کاری مختلف تغییر می کند، دمای تغییر شکل حرارتی حدود 96 درجه (1.18MPa) است. نقطه نرم شدن ویکا حدود 113 درجه است. مقاومت حرارتی را می توان با کوپلیمریزاسیون مونومر با پروپیلن متاکریلات یا گلیکول دی استر آکریلات بهبود بخشید. مقاومت به سرما پلی متیل متاکریلات نیز ضعیف بود و دمای شکنندگی حدود 9.2 درجه بود. پایداری حرارتی پلی متیل متاکریلات متوسط ​​است، بهتر از پلی وینیل کلراید و پلی فرمالدئید، اما کمتر از پلی اولفین و پلی استایرن است. دمای تجزیه حرارتی کمی بالاتر از 270 درجه است و دمای جریان حدود 160 درجه است، بنابراین طیف گسترده ای از دمای پردازش ذوب وجود دارد.

رسانایی گرمایی و ظرفیت گرمایی ویژه پلی (متیل متاکریلات) متعلق به سطح متوسط ​​در پلاستیک است که به ترتیب 0.19W/MK و 1464J/Kg.K است.

دارایی برق
از آنجا که زنجیره اصلی شامل گروه متیل استر قطبی، خواص الکتریکی پلی اولفین، پلی استایرن و سایر پلاستیک های غیر قطبی است. قطبیت گروه متیل استر خیلی زیاد نیست، پلی متیل متاکریلات هنوز دارای خواص عایق دی الکتریک و الکتریکی خوبی است. شایان ذکر است که پلی متیل متاکریلات و حتی کل پلاستیک های اکریلیک دارای مقاومت قوس الکتریکی عالی هستند. تحت عمل قوس، سطح مسیر رسانای کربنی شده و پدیده مسیر قوس تولید نمی کند. 20 درجه یک درجه حرارت انتقال مرتبه دوم است که مربوط به دمایی است که در آن گروه متیل استر جانبی شروع به حرکت می کند. اگر کمتر از 20 درجه باشد، گروه متیل استر جانبی منجمد می شود و خواص الکتریکی مواد در مقایسه با دمای بالای 20 درجه بهبود می یابد.

مقاومت در برابر حلال
پلی متیل متاکریلات می تواند در برابر اسید معدنی رقیق مقاوم باشد، اما اسید معدنی قوی می تواند آن را خورده، مقاوم در برابر قلیایی کند، اما هیدروکسید سدیم گرم، هیدروکسید پتاسیم می تواند آن را به خوردگی، نمک و روغن مقاوم کند، هیدروکربن های آلیفاتیک، نامحلول در آب، گلیسرت اما می تواند تورم الکل را جذب کند و باعث ایجاد ترک استرس شود، در برابر کتون ها، هیدروکربن های کلردار و مواد معطر مقاوم نیست. پارامتر حلالیت آن در حدود 18.8 (J/CM3) 1/2 است و در بسیاری از هیدروکربن ها و مواد آروماتیک کلردار مانند دی کلرواتان، تری کلرواتیلن، کلروفرم، تولوئن و غیره محلول است. وینیل استات و استون نیز می توانند آن را حل کنند.

پلی متیل متاکریلات مقاومت خوبی در برابر گازهای ازن و دی اکسید گوگرد دارد.

تحمل آب و هوا
پلی متیل متاکریلات دارای مقاومت عالی در برابر پیری جوی است، نمونه آن پس از 4 سال آزمایش پیری طبیعی، تغییرات وزن، استحکام کششی، عبور کمی کاهش یافته است، رنگ کمی زرد، مقاومت دانه نقره ای به طور قابل توجهی کاهش می یابد، استحکام ضربه کمی بهبود می یابد، سایر خواص فیزیکی تقریباً بدون تغییر است.

قابلیت احتراق
پلی (متیل متاکریلات) به راحتی می سوزد و دارای شاخص محدود کننده اکسیژن تنها 17.3 است.